Wystąpienie na sesji plenarnej PE w Strasburgu
14. czerwca 2006
Bogusław Sonik (PPE-DE):
Panie Przewodniczący!
Chciałbym poprzeć tutaj zdanie wypowiedziane przez mojego kolegę z PPE-DE, pana Gauberta, że ta Izba straciła okazję, żeby przemawiać wspólnym głosem i dołączyć do rezolucji, którą on przygotował, pokazując mechanizmy, jakie powinny być wprowadzone w Unii Europejskiej: stały monitoring przestępstw rasistowskich, wprowadzenie dyrektywy ramowej oraz jak najszybsze utworzenie Agencji Praw Podstawowych. To powinny być priorytety naszej debaty i rezolucji, a nie obrzucanie poszczególnych krajów i przypadków, tak jak ma to tutaj miejsce.
Unia Europejska stara się zachować najwyższy standard w przestrzeganiu praw człowieka. Temu ma służyć powołanie niebawem Agencji Praw Podstawowych. Już obecnie co roku wydawane jest przez wiedeńskie Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii sprawozdanie na temat rasizmu i ksenofobii w Unii Europejskiej. Warto sięgnąć do sprawozdania z 2005 roku. W punkcie 5 o przemocy i przestępstwach na tle rasistowskim zawarta jest ocena sytuacji w 25 krajach członkowskich. I czego można się dowiedzieć z tego tekstu? W czterech krajach europejskich, w tym we Włoszech, pani Agnoletto, brakuje publicznie dostępnych oficjalnych danych na temat przypadków przemocy i przestępstw na tle rasistowskim.
Wśród nowych państwa członkowskich, cytuję dalej to sprawozdanie, Czechy, Węgry, Polska i Słowacja prowadzą oficjalne dane na tematy przemocy i przestępstw na tle rasistowskim w ujęciu szerszym niż te, które są gromadzone w innych krajach. Brak w Europie jednolitego systemu rejestrującego takie przestępstwa utrudnia analizy porównawcze omawianego zjawiska. W Wielkiej Brytanii odnotowano, ponieważ ona dobrze prowadzi taką statystykę, ponad 52 tysiące incydentów o charakterze rasistowskim, w Niemczech 6400, we Francji 1565, w Czechach 209. Te dysproporcje pokazują jak ważne jest wprowadzenie jednolitego systemu monitorowania.
Większość spośród 25 krajów Unii Europejskiej, czytamy dalej, dokonało transpozycji dyrektywy o przeciwdziałaniu dyskryminacji na własne krajowe konteksty. Przeciwko czterem krajom, w tym również Niemcom, Panie Martin Schulz, w lipcu 2000 zostały skierowane skargi do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z powodu nie wywiązywania się przez te państwa z wymogów dyrektyw o równości rasowej.