Wystąpienie na sesji plenarnej PE w Strasburgu
19. stycznia 2010
Bogusław Sonik (PPE):
Panie Przewodniczący!
Pod koniec ubiegłego roku w Iranie doszło do protestów opozycji, największych od czasów manifestacji po czerwcowych wyborach prezydenckich, których zwycięzcą ogłoszono dotychczasowego prezydenta. W starciach z siłami bezpieczeństwa zginęło 8 osób, setki odniosło obrażenia, setki zatrzymano. Atakowano popierających opozycję studentów na terenie uniwersytetu, co wywołało reakcję 88 profesorów uniwersytetu w postaci apelu do ajatollaha Alego Chamenei o zaniechanie stosowania przemocy wobec demonstrantów.
Sytuacja w Iranie budzi rosnące zaniepokojenie, także na forum międzynarodowym. Zastosowanie sankcji wobec rządu w Teheranie rozważają Niemcy, których kanclerz Andrea Merkel stwierdziła, że Iran nie odpowiedział na
wysuniętą przez Zachód propozycję współpracy dotyczącej wstrzymania programu nuklearnego. O wprowadzenie ostrych międzynarodowych sankcji przeciw Iranowi zaapelował także premier Izraela, którego zdaniem reżim, który tyranizuje własne społeczeństwo wkrótce może stworzyć zagrożenie dla całego świata.
Szanując suwerenność Iranu, trzeba wyraźnie podkreślić spoczywający na władzach tego kraju obowiązek poszanowania praw człowieka, praw politycznych i obywatelskich oraz fakt, że korzystając z przysługujących mu praw do rozwijania własnego programu nuklearnego Iran nie może jednocześnie stwarzać zagrożenia dla międzynarodowego bezpieczeństwa. Cierpliwość, jaką wykazała się do tej pory społeczność międzynarodowa w prowadzeniu dialogu z Teheranem, obecnie dobiegła końca. Świat nie może być zakładnikiem wojowniczej i prowokacyjnej polityki obecnego kierownictwa politycznego w Iranie. Prezydencja hiszpańska oraz pani Ashton, szefowa dyplomacji, powinny podjąć rozmowy na ten temat z Rosją, by włączyć Moskwę do wspólnej polityki nacisku na Iran.