17 maja 2005, 22:00
20 maja odbywa się w Hawanie zjazd zorganizowany przez opozycję Fidela Castro, na który zaproszeni zostali działacze z całego świata w celu szerzenia demokratycznych zasad na wyspie.
Wśród deklarujących chęć udziału w spotkaniu znaleźli się także polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego Bogusław Sonik oraz Jacek Protasiewicz, którzy zostali zatrzymani na granicy i nie wpuszczeni do kraju. Wszelkie okoliczności wskazują na polityczne uwarunkowania tej decyzji, gdyż dwa tygodnie wcześniej grupa członków z parlamentarnej frakcji socjalistów (PES) została wpuszczona bez najmniejszych problemów.Historia i główne założenia: 20 maja jest na Kubie Dniem Niepodległości upamiętniającym wyzwolenie kraju spod panowania hiszpańskiego w 1898 roku. Organizatorzy wybrali ten dzień ze względu na jego symbolikę, aby zebrać wszystkich członków kubańskiej opozycji.
Do głównych założeń zjazdu należy nie tylko demonstracja siły opozycji w tym kraju, ale również stworzenie solidnych struktur i podwalin do działalności opozycyjnej.W tym celu organizatorzy zapraszają ludzi z całego świata, aby dołączyli do spotkania w Hawanie w dniu 20 maja i wspólnie zademonstrowali międzynarodową solidarność dla ruchów demokratycznych na wyspie. Staną się oni zarazem czynnymi świadkami ewentualnych represji dokonywanych przez kubański rząd na uczestnikach zgromadzenia.
Podobne spotkanie zorganizowane przez ruchy opozycjonistów miało miejsce na wyspie 24 lutego 1996 roku. Rada Kuby ( Concilo Cubano) miała zebrać się w Hawanie, jednak rząd poprzez blokady niektórych dzielnic dla publicznego dostępu, aresztowanie licznych organizatorów (między innymi René Gómez Manzano – obecnego organizatora zjazdu) skutecznie to uniemożliwiał.
Główni organizatorzy:
Do głównych organizatorów spotkania należą Marta Beatriz Roque Cabello, Felix Bonne Carcasses i René Goméz Manzano. Są to osoby należące do rozmaitych opozycjonistycznych grup, które w lipcu 1997 roku wspólnie z Vladimiro Roca – przewodniczącym Partii Socjalno Demokratycznej (Partido Social Demócrata), napisały broszurę zatytułowaną „Ojczyzna należy do nas wszystkich”. Publikacja ta wskazywała liczne błędy spowodowane przez Rewolucję Fidela Castro, jak również demaskowała częste pogwałcenia praw człowieka na wyspie.
Wszyscy autorzy zostali błyskawicznie aresztowani i więzieni bez uprzedniego procesu, aż do marca 1999 roku, kiedy to oficjalnie zostali skazani na karę od 3,5 do 5 lat pozbawienia wolności.
Wszyscy otrzymali status więźnia w rozumieniu Amnesty International.