Wystąpienie na sesji plenarnej PE w Strasburgu
11. lutego 2010
Bogusław Sonik (PPE)
Pani Przewodnicząca!
Nie ulega wątpliwości, że rynek hazardu online rozwija się w Europie bardzo dynamicznie. Ponad 40% światowego rynku hazardu ogniskuje się właśnie w Europie, generując coraz większe zyski. Na przestrzeni czterech ostatnich lat dochody te wzrosły niemal dwukrotnie: z 6,5 miliarda do 11 miliardów euro. Statystyki te pozwalają twierdzić, że zjawisko to będzie się nadal rozszerzało, i to w wymiarze ponadnarodowym i transgranicznym.
Rozwój rynku usług i sieci internetowych oraz przemiany w postawach konsumenckich wymagają reakcji ze strony Unii Europejskiej. Brak regulacji na poziomie wspólnotowym w dziedzinie hazardu online to tylko jeden z przykładów, kiedy to instytucje nie tylko nie wychodzą naprzeciw zmianom społecznym, ale wręcz przeciwnie – wykazują brak reakcji na potrzeby zmieniającego się wspólnego rynku europejskiego. Dynamicznie rozwijający się rynek hazardu opierający się na transgranicznych kontaktach i transakcjach potrzebuje wspólnych i klarownych regulacji, aby zminimalizować ryzyko związane z oszustwami, praniem brudnych pieniędzy, ustawianiem zakładów czy uzależnieniem. Przejrzyste i jasne zasady powinny być podstawą funkcjonowania wspólnego rynku, a przede wszystkim powinny chronić europejskich konsumentów przed zagrożeniami.
Trzeba informować konsumentów o ewentualnych negatywnych konsekwencjach gier hazardowych online. Młodzi ludzie, jak wspominaliśmy w rezolucji z marca, nie są gotowi do rozróżniania takich pojęć jak szczęście, szansa, prawdopodobieństwo wygranej. Trzeba określić ryzyko, które prowadzi do uzależnienia się młodych ludzi od hazardu. Coraz częściej Komisja nie nadąża, nie tylko w tej sprawie, za niezwykle szybkim rozwojem Internetu i różnego rodzaju aktywności online. Czy jedną z przyczyn nie jest fakt, iż Komisja składa się w całości z ludzi, którzy dojrzewali w czasie, kiedy ten elektroniczny świat przedsiębiorczości online był tylko przedmiotem powieści futurologicznych? Komisja musi zainicjować pracę nad rzetelnym opracowaniem analizującym całość problematyki związanej z problemem uczciwości gier hazardowych i ze wszystkimi konsekwencjami prawnymi i społecznymi z tym związanymi. Potrzebna jest jasno określona praktyka europejska i wyznaczenie najwyższych standardów, które potrafią rozróżnić to, co jest uczciwą sportową konkurencją w grach, od brudnego hazardu.