4 kwietnia 2006, 22:00
W dniu 4 kwietnia 2006 na Sesji Plenarnej w Strasburgu Parlament Europejski przyjął dwa programy z zakresu Kultury i Edukacji.
Pierwszy z nich dotyczy dobrze znanego w Polsce programu pod nazwą „Europejskiej Stolicy Kultury”. Idea Europejskich Miast Kultury powstała w Radzie w 1985 r. mając na celu zbliżenie i pogłębienie współpracy narodów europejskich. W 1999 r. nadano projektowi nową nazwę : Europejska Stolica Europy. Program polega na tym, że wybrane miasto przygotowuje kompleksowy program imprez i wydarzeń kulturalnych mających na celu szerzenie jego historycznego i artystycznego dziedzictwa. Doświadczenie ostatnich lat pokazało, że posiadanie tytułu Europejskiej Stolicy Kultury przyczyniło się znacząco do promocji kulturalnej i turystycznej miast europejskich.
Warto przypomnieć, że Kraków jako jedyne miasto w Polsce otrzymał tytuł Europejskiej Stolicy Kultury w 2000 r. Kolejnym programem omawianym i poddanym pod głosowanie na sesji plenarnej jest Sprawozdanie w sprawie ustanowienia programu „Obywatele dla Europy” na rzecz promowania aktywnego obywatelstwa europejskiego na lata 2007-2013. Projekt KE proponuje realizację programu przez trzy podstawowe działania: Aktywni obywatele dla Europy, Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie i Razem dla Europy.Posłowie zaproponowali dodanie do programu czwartego zakresu działań : Aktywna Pamięć Europejska, które polegałoby na wspieraniu projektów upamiętniających ofiary dokonanych przez nazistów i reżim stalinowski masowych deportacji i zagłady.
Problem ten poruszył w swoim wystąpieniu poseł Bogusław Sonik zwracając uwagę na fakt , że Dzisiejsza Unia Europejska, jest osiągnięciem i owocem dialogu podjętego u jej zarania, który miał na celu przezwyciężenie uprzedzeń między narodami, których dzieje niejednokrotnie wrogo się krzyżowały. Wypracowanie porozumienie mogło się dokonać tylko i wyłącznie w oparciu o poznawanie wzajemnych uprzedzeń, przełamywanie stereotypów i poszukiwanie prawdy historycznej. Rzetelność w podejściu do doświadczeń przeszłości było podstawą tego porozumienia i dialogu.