Wystąpienie na sesji plenarnej PE w Strasburgu(na piśmie)
22. czerwca 2011
Bogusław Sonik (PPE ), na piśmie.
– Działania zorientowane na dalsze podnoszenie celów redukcyjnych szkodzą całemu przemysłowi europejskiemu. Pod presją polityki klimatycznej przemysł będzie przenosił się do krajów, które prowadzą bardziej zdroworozsądkową politykę w tym zakresie. Globalnie nie zmniejszy to emisji gazów szkodliwych dla klimatu. Zjawisko „carbon leakage”, czyli przenoszenie się przemysłu poza granice UE, nie jest mitem, ale realną groźbą dla wzrostu gospodarczego i miejsc pracy w Europie.
Według raportu Banku Światowego realizacja europejskiego pakietu klimatyczno-energetycznego kosztowała będzie Polską gospodarkę 1,4% PKB rocznie do 2020 roku, a całą UE 0,55%. BŚ szacuje też, że ceny energii elektrycznej wzrosną w Polsce o ok. 26,2%, a w EU-26 o 12,6%. Już poprzednio wyznaczony przez UE cel – 20% redukcji emisji CO2 – jest trudny do zaakceptowania dla polskiego i środkowoeuropejskiego przemysłu z uwagi na wysoki udział węgła w energetyce. Jednak podjęliśmy to wyzwanie i przystąpiliśmy do realizacji zobowiązania.
Polski nie stać na podniesienie pułapu redukcji emisji dwutlenku węgla do 30%. Rozwiązaniem jest dobrowolne dołączanie krajów członkowskich do klubu redukującego emisje CO2 . Apeluję, aby podczas jutrzejszego głosowania zdrowy rozsądek wygrał z nieuzasadnionymi ekonomicznie ambicjami redukcji CO2 .